Logo Design by FlamingText.com

 


 

 

 Pu l’amoru r'Archina

(tratta da "Per l'amore d'Archina" di Angelo Pepe. Adattamento in nuscano: Pietro Russo)
 
 
 
 
"
 
Pierinu era nu vagabondu senz’artu né partu. Nun aveva cumbinatu niendi ri buonu e puru tuneva già chiù di vind’anni. A Nuscu lu distinu sua era già signatu. Passava pu unu chi nun tuneva la capu a postu.
Pucché stai  tuttu lu juornu senza fà niendi? Vai sulu girannu, sì nu scanzafatica. Sì capaci sulu ri sfottu la gendu anziana. Mitti la capu a postu prima c’addiviendi nu dilinguendu! Li ruceva la gendu. Mbicciativi ri li cazzi vuosti- ruspunneva subbutu; e scappava, nun si sà si pu paura o pu scuornu. A partu quaccherunu chiù combrensivu, tutti li rucevanu la stessa cosa ma Pierinu nun si la pigliava, accussì pareva, ma sotta sotta pativa.
Chiù di na vota aveva puru ruspuostu: “aviti puru ragionu a sprubbucarimi e a parlà malu ri me ma nisciuni pensa ca nun aggi mai avutu nu cunsigliu, na bona parola.
La manganza ri na mamma? Nun conda niendi? Mi pari mill’anni...nu juornu o l’atu mi ni vau e vi levu lu fastiriu!” Ra Vigevanu era arruvatu a Nuscu Furtunatu, na scappata pu salutà la nonna. In altitalia s’era nzuratu. Pierinu, cumbagnu sua l’addummannavu: -E`luveru ca ti sì spusatu? Aurii, aurii! Stai buonu megli ri quannu sì partutu!- Sai a dui si stà megli, è n’ata vita. Mi songu decisu quannu m’accurgietti ca mi cunzuamava tuttu e nun arruvava a mettu na lira ra partu. Certu ngi volu puru nu picca ri furtuna pu truvà na guagliotta cu la capu a postu.
 
La gendu com’a nui potu mettu sulu ru brazza pu fatià. Nunn’è facilu ri ngundrà na pursona semblici e senza grilli pu la capu ma comu viri basta nu picca ri bona volondà ».Parolu sandu, Pierinu rumanivu punzusu e mbressionatu. Furnunatu aveva saputu acchiappà lu mumendu buonu pu fà na vita diversa mendri issu s’era mbadanatu. Li mangava la forza ri piglià na decisionu, avessu vulutu lassà Nuscu ri nottu, pu nun si fà vuré e luvarisi ra cuollu quera brutta numinata ma li mangava lu curaggiu ri parti sulu senza n’appoggiu.Nuscu era tuttu, ricordi ri criaturu, li juochi, li primi juorni ri scola, l’aria, lu solu, la vita.
 
Li juorni, li misi, l’anni passati nmiezz’a ru biu senza cundrollu, spunzaratu, senza limiti ri tiembu robba chi nun avessu pututu truvà a nisciuna partu ri lu munnu. Puccatu ca la gendu nu lu cunsiderava e sta cosa nu la suppurtava chiù, si sundeva priggionieru. “È mai pussibbulu ca quannu rìciunu ca sì nu pocu ri buonu muttennu ngundu puru quacche fissaria ri famiglia, sì condannatu e mistu ra partu?” Riusciva finangu a ruflettu quannu la solitudina lu pigliava.
 
 
Quera vurnata peró si feci apprezzà, aveva juccatu fortu, la voiura aveva azatu nu pruvinu chi s’era nfulatu ind’a tuttu ru sunghinu. Pu paricchj juorni ivu luvannu nevu pu nanzi a ru portu ri la gendu. Si guaragnavu quacche cosa ri sordi ma avivu soddisfazionu sulu ra na vicchiarella, zia Fulumena chi li rissu “Si cundinui accussì truovi sùbbutu na guagliotta chi ti volu benu e chi t’apprezza..... A te ti servu na bona figliola chi ti mandenu la capu a postu, questa è la miricina chi ngi volu pu te.”Vunivu la primavera. Si presendavu l’accasionu ri nu lavoru stagionalu, nu candieru pu allargà la via ri la “Fundana ri l’Angliulu” na bona cumbagnia, gendu allegru chi truvava lu tiembu puru pu cundà barzellettu.
Pierinu fu stutu a nvendarisi la partu sua: “Guagliù i’ aiutu lu capucandieru, vi portu l’acqua e songu a dispusizionu pu tuttu queru chi vi servu”Tutti si meravigliavunu: “Pierinu sta cangiannu, chi sà che tenu ngapu”.....Po’ turnavu la vita ri sembu, nun g’era niendi ra fà, a Nuscu nun g’era viersu ri cangià ru cosu. Truvà na guagliotta era assai difficilu.
Bellu guaglionu era puru ma la numinata era veramendu pusanda e brutta!Na rumenucu r’ottobbru ri matina priestu girava nmiezz’a la chiazza cu na faccia cundenda. S’abbicinavu Ndoniu, nu personaggiu ca ri storiu r’amoru ni capiva.-“T’aggi vistu, l’ati juorni, chiacchiarià cu na guagliunastra cambagnola, mica ti si azatu priestu pucché nun putivi rormu punsannu ca la rumenuca essa venu a lu paiesu? - I’ ...stongu qua pu sendu li cundi ri li viecchj, ngi ni stannu tanda attuornu a Sand’Amatu”. -E accussì sia, l’occasionu è bona, nun ti la fà scappà”L’aria era freshca, ma si preparava una ri queru jurnatu ri solu, una ri queru jurnatu r’ottobbru ca sulu Nuscu sapu uffrì. Pierinu era nervosu e pu circà ri si carmà feci lu giru ri Nuscu. Sicuramendu nu li ieva ri guardà li culuri ri ru cambagnu, ru frascu carutu, l’uva matura, tuneva ati punzieri pu la capu.
 
 
La chiazza s’era chiena ri gendu e di cuntadini vustuti a festa e chi chiacchjriavanu.“La vì là, la vì là !” suspiravu Pierinu tuttu emozionatu. Archina era na bella figliola cu na facci r’angiulu, garbata e sembu sorridenda.
Passiavunu pu paricchj tiembu. Si vureva ca era na bella cocchia.Passavunu nu paru ri misi, Pierinu nun parlava quasi cu nisciuni era seriu e appena lu putivi abbicinà.Nu pomeriggiu r’accordu cu Archina ivunu andó li pariendi ri essa pu li fa sapé ru ndizionu sua. S’abbiavu dicisu pu la discesa ri Porta Mulinu po’ quattu zumbi fu a la Purtella. Na massaria picciula , gendu sembrici e educata chi li féciunu subbutu nutà ca pu farisi na famiglia ngi vuleva nu lavoru fissu mendri issu tuneva na numinata pocu bona. Lassamu passà nu picca ri tiembu e po’ vurimu si la vuoi angora a Archina.stu pundu  Pierinu pigliavu lu curaggiu a doi manu.
 
Ma i’ e Archina ngi vulimu benu, addummannatilu puru a essa e questa è la cosa chiù mbortanda. La gendu parla pucché songu mmiriusi e si ni verunu benu sulu quannu puonnu fà malu a quaccherunu. Si si facessunu li fatti loru ....lu lavoru...? I’ songu dispostu a ghj a la fina ri lu munnu, a la Frangia, Belgiu, Svizzera....Nun mi mettu paura r’affrundà sagrifcicj. Lu canusciti Furtunatu ri zia Albina, sè truvatu la fatiga in altitalia e ghjndu a picca tiembu s’é sistimatu.
Quannu ng’è la bona vulundà e la dicisionu si potu fà tuttu.Archina lu guardava e ngi vunevanu ru lacrumu a l’uocchj, nun s’immaginava tanda sicurezza e tandu accanimendu. Roppu picca tiembu si spusavunu. Fu accussì ca Pierinu sparivu ra Nuscu né la nostalgia lu feci turnà. Lu vurivunu nu paru ri votu roppu tand’anni e sembu ri corsa.Lu tiembu inesorabbulu aveva cangellatu ogni ricordu ri ru passatu. Che stranu a botu lu distinu!