Logo Design by FlamingText.com

 

 

 

 

 

LU MULONU


Stella, nata a Bolzanu ra mamma trendina, era vunuta quir'annu pu canosci Nuscu, lu paesu ri lu patru.
Cu li fraticucini ieva zumbannu ra Ngoppacastiellu a Sandurunatu, ra via Fundana a Portamulinu e sfuriava lundana ra la città.
Nu juornu trasivu andó la fruttivendola:
-Signora vorrei una fetta d'anguria-
-Ri che?- ruspunnivu Ndunetta.
-D'anguria signora-
La cristiana si guardavu attuornu e circava, pó, pu nun passà pu fessa:
-L'ammu finita a zia, nun ni tunimu chiù-
-Ma come signora e questa cos'è?- nzingannu ngoppa na buffetta.
-Ah!? Ma quistu si chiama mulonu! Puozzi cambà ciend'anni.-


LA VENDETTA RI NDUNETTA

-Signora, mulonu sarà in dialetto nuscano?-
-Embé anguria è lu ndialettu tua pucché in italianu si rici cocomero! E accussì stamo paci!

 

NDUNETTA BIANGANIELLU

Ndunetta Bianganiellu era veramendu na bella femmuna, fina, gindila, si vusteva cu eleganza e circava sembu ri fà bella figura quannu parlava cu la gendu. La cristiana però aveva fattu poca scola e si vureva quannu aveva leggi o ri scrivi.
Nu juornu, pu rinnuvà lu passapuortu, ivu a lu conzolatu a Losanna e aveva enghj nu fogliu cu nomu, cugnomu, data ri nascita e atu cosu. Si muttivu pu la sanda pacienzia e doppu nu quartu r'ora cunsignavu la carta a lu mbiegatu. Quistu roppu picca si vutavu nfacci a Ndunetta:
-Ma lei si chiama Biancanello o Biancaniello? Qui ci risulta Biancaniello!-
-Ah nun ngi fà casu signoru Conzulu, quissi songu li paisani chi mi chiamanu Ndunetta Bianganiellu, ma in italianu i' mi chiamu Antonietta Biancanello!

 

Bottoni (120)

 

RITA

Rita aveva truvatu la fatìa ind'a n'hotellu ri Lucerna,a la Svizzera tedesca.
Mó sta cristiana, ra picca arruvata, nun capeva tandu buonu la lengua.

Na matina lu patronu li spiegava lu lavoru ra fà:
-Heute du putzen zimmern Frau Rita-
Rita arrussivu tutta quanda, punzavu nu picca, pó si feci curaggiu:
-Ah noni, nun è pussibbulu, mi só lavata stammatina!-

N'atu juornu, lu patronu s'era mbaratu quacche parola italiana e tuttu cundendu chiamavu Rita e li rissu:
-Frau Rita, prendere il "Katz" e andare in giardino per giocare lui-
La cristiana sta vota nun ngi vurivu chiù:
-Ah siendi mó, prima mi rici ca puzzu lu zemmaru, mó vuoi ca ti jocu lu cazzu a lu giardinu,né ma pu chi m'hè pigliatu?-

 

GRAZIA

Ndoniu chi abbitava Varesu,era arruvatu a Nuscu sulu pucché la miglieru Ndunetta nun era pututa vunì.
Quannu ivu foru pu salutà Grazia e Michelu, truvavu la cummara, veramendu na bella giovuna, sola.
Questa lu feci assittà, li pigliavu lu vinu frishcu e nziemi si feciunu nu pari ri bicchieri. A stu pundu Ndoniu l'affurravu, la strungivu e la vuleva vasà:
-Cumbà, qua nun è cosa, si si trova a bunì Michelu ngi acciri a tutti e dui, vieni cu me, jamu a nu postu chiù sicuru.-
Arruvati indu a lu pagliaru, Grazia si spugliavu, ma appena Ndoniu s'abbicinavu, essa lu fermavu:
-Comba Ndó, pu nun trarì maritumu, m'hè a prumettu ri chiuri l'uocchj e di punzà a comma Ndunetta chi è tandu na bona cristiana e chi, songu sicura, quannu venu si leva l'óbblicu cu Michelu miu!-

 

Bottoni (120) 

NDUNIUCCIU

Lu patru ri Nduniucciu era partutu pu l'Argendina a circà furtuna, appena natu lu crìaturu. Lu guagliungiellu,fattu bunariellu, guardava e ammirava la fotografia ca lu patru, vustutu ra militaru, s'era fattu sotta le armi.
La sittimana sanda, pu ru manovru, arruvavu n'eserciutu ri surdati chi attiravanu la curiosità e l'ammirazionu ri la gendu e di Nduniucciu. Quistu angora nnucendu, scappavu a la casa, angappavu la pizza chiena ca la mamma aveva fattu pu Pasqua e la rivu a lu primu surdatu chi scundavu. Tuttu cundendu pó scappavu a l'uortu alluccannu: Mà,oj mà, è turnatu papà e i' l'aggi ratu la pizza chiena!

 

RE POTTANE


Comba Ndoniu ivu a Turella pu fa certi lavoretti r’elettrecista.
Quannu passavu nnanzi a lu cafè, chjnu ri gendu, Gastonu lu spacconu lu salutavu:
-Oh comba Ndò che si rici?-
-Tuttu ri buonu-
-Comba Ndò che fanno re pottane a Nusco?-
Comba Ndoniu nun si scumbinavu mica, punzavu nu picca e pó li ruspunnivu:
-Queru ca ru femmunu onestu fannu a Turella!-

 

LU CRIATURU STUTU


Matucciellu tuneva quatt'anni,era stutu,ndiliggendu e parlava comu a unu gruossu. Quannu vunivunu li cumbari ra la Svizzera, quisti avandavanu lu criaturu:

-Ma quandu s'è fattu bellu, com'è stutu stu cumbariellu, sai rici comu ti chiami? quand'anni tieni?-

Niendi ra fà, lu guagliungiellu girava la capu e nun duceva na parola. Li cumbari, cu na cioccolata nmanu, nzustevanu, ma Matucciellu chiù ngrugnava e nun apreva vocca.

-Ah! quissu si mettu scuornu quannu nun canosci la gendu- rissu la cummara -Ià Matuccì parla nu picca, rilli ciucciu a lu cumbaru-
Lu criaturu nun ngi punzavu roi votu:
-Ciucciu cumbaru, ciucciu cumbaru!-

 

 

'Nzu

Peppu e Nicola pascevanu ru pécuru, unu ngimma na mundagna e l'atu ri frondu.
Peppu mó aveva persu n'àiunu allora alluccavu pu quanda forzu tuneva:
-Nicoooooooo!-
-Che è Peeeeee!-
-Hé vistuuuuuuu, l'àiunuuuuuu miuuuuuu?-
-Nzu-
ruspunnivu Peppu facennu segnu cu la capu.

 Bottoni (120)

R'ALECIUNA

Cilardu era riendratu ra la Svizzera pu si fà la vicchiaia a lu paesu sua.
Nu juornu ivu a mura nu picca sotta Nuscu quannu vurivu nu bell’arburu r’aléciuna giallu càrrucu com’a ché, e nderra ngi ni stevanu n’atu tandu.
Punzavu ngapu sua: -Ma ti guarda la Maronna, a la Svizzera nun fannu perdu niendi e qua...sà che bella grappa ni putessu asci?-
Azavu la capu e burivu nu cristianu, picca lundanu, chi arracquava l’uortu.
-Bell’ó- lu chiamavu –Che songu tuttu ss’aléciuna pu terra?-
-Eh a zia è la grassa, nisciuni r’accogli chiù e nisciuni ni mangia chiù, mangu li puorci si ru mangianu.-
-Siendi i’ tengu ru criaturu picciulu e si mi ru pozzu accogli nu picca-
-E che ni fai?- ruspunnivu ndricatu lu cristianu.
-Vulessu fà nu picca ri marmellata-
-Embé sinu, basta ca quannu l’hé fatta mi ni puorti quacche buccacciu puru a me!-

 

LU PIRU


Nu cristianu tuneva ind’a l’uortu sua nu piru saluvaggiu chi nun purtava mai frutta. Nu juornu pigliavu la via e lu vunnivu a nu falignamu.
Quist’atu cristianu mo vurivu ca la qualità ri lu lignamu era bona e a bellu geniu vulivu fa nu sandu.
Cu la sanda pacienzia si muttivu a fatià cu scarpielli, cu chianozza e seca e li vunivu veramendu nu bellu sandu.
Quannu arruvavu lu juornu ri la festa, lu préutu chi l’aveva cunsacratu, lu feci carrià nburgissionu.
Lu cristianu chi l’aveva vunnutu nun si puteva fà capaci e dissu ngapu sua: -Ieri piru e nun purtavi pera, mò ca si sandu comu puoi fa miràculi`-

 

 

COMBA CIUCCIU

Nu giovanu spaccaleuna turnava ra la mundagna roppu na jurnata fi fatia. Quannu arruvavu lu mumendu ri passà l’Ofandu, lu ciucciu càrrucu ri frascinu si mbudavu e si ngrugnavu e nun ngi fu sandu fi fàrilu movu. Pruvavu a vuttarilu, a tirarilu pu la capezza, ma niendi ra fa.
Allora lu cristianu chi era nu piezzu r’ommunu ma sicuramendu a la bona si carrucavu lu ciucciu nguollu e lu purtavu a l’ata partu, si mbustavu tuttu cundendu e dissu a lu ciucciu:
-Cumbaru miu, tu cu la ndiligenza mi futti puru ma cu la forza no!”

 

LA CRAPA


Roppu tanda sagrificii Frangiscu accucchiavu li sordi pu si fà na crapa. Accussì nu juornu jvu a la féru pu si l’accattà. Quannu turnavu a lu paésu cu la crapa a capezza, scundavu a lu cumbaru, ca tuttu maruvigliatu l'addummannavu:
-Cumbà, che fai cu sta' crapa accapuzzata?-
-L'haggi accattata oj a la feru-
Lu cumbaru, sembu chiu maruvigliatu rissu:
-Cumbà, ma mo' ssà crapa andò la mitti?-
Frangiscu tuttu mbustatu ruspunnivu:
-La méttu ind'a lu liéttu cu mmé.-
Lu cumbaru rissu:
-E la puzza?-
-Cumbà, nun ti fa punziéru,- respunnivu Frangiscu
-so' sicuru ca chiani chiani s'abbitua.-


Lu pishconu

 

Molière commediografo francese, scrisse nella metà del 1600 “l’avaro” una commedia di grande successo.
Puru Nuscu ha avutu lu suu, sulu ca l’avaru nuostu era puru carrucchiaru, canerciu, pirchiu, arùculu; lu chiamavanu lu Pishconu, tuneva pruprijtà, terru, casu e s’era arruccutu mbrustannu sordi a li povuri cristiani.

Nu juornu, era lu Càrmunu, saglivu ngoppa Nuscu e trasivu a lu barru ri Ciccillu.- Cumbà mi vogli luvà nu sfizziu, rammi nu bicchirinu ri sdrega Alberti-Lu cristianu l’usumavu, po’ si lu surchiavu chiani chiani e a la fina si lu vuttavu ‘nganna una tirata.
-Buonu comba Cì! Quandu t’aggia rà?-
-100 liru cumbà-
-Mannaggia sandu Abbertu e bona ma è cara!

‘Npundu ri mortu li pariendi ri lu Pishconu chiamavunu lu préutu pu ngi rà la strema unzionu. Lu prétu li ungivu lu frondu cu r’uogli sandu, po’ vuleva condinuà ma lu trappanu, cu nu filu ri voci: -Zì pré quandu mi costa ssa ungiuta?-
-Niendi fratello mio è per la tua anima-
-Allora ungi pu tuttu!- Ruspunnivu lu Pisconu.

 

 

Quiru chi dissu

 

Finu al`iniziu ri l`anni 70 ra foru si vuneva a Nuscu a l`apperu o cu lu ciucciu ca sulu quacche via era asfaltata. La ruménuca matina vistu ca ng’era lu mercatu era l`unicu juornu chi bunevanu, propriu pucché ngi vuleva puru quacche ora ri caminu.

Unu ri quisti aveva urdinatu nu paru ri pursianu a nu famosu scarparu e doppu na discussinu ri nu paru r`ora si muttivunu raccordo pu nu paru ri pullastri in cambiu ri ru scarpu.

Lu scarparu promuttivu a lu cundadinu ca la ruménuca appriessu puteva purtà li pullastri ca ru scarpu eranu prondu. Quistu tuttu priatu la ruméca roppu si presendavu cu li pullastri, ma lu scarparu lu ringraziavu e li rissu ca pu ru scarpu aveva asputtà la rumenuca roppu ca nunn`aveva avutu tiembu...lu cristianu lu guardavu e li rissu: -hé fattu comu a quiru chi dissu!!!- e si ni ivu. 

La ruménuca roppu turnavu sembu cu lu stessu fattu, ma lu scarparu angora nunn`aveva avutu tiembu... e quistu povuru cristianu li ruputivu: -hé fattu comu a quiru chi dissu...!- e si ni steva iennu, ma lu scarparu l`acchiappavu cu la giacchetta e l`addummannavu: -cumbà tu m’hé a rici quiru che cazzu rissu?-

 

 

 

Leonora

 

Mi ricordo in quarta élémentare, andò ru monacu. I fratelli Manteca: Tonino e Maiku, nun si 'mbegnavanu troppu. La maesta, la signurina Costa, genovesa, feci chiamanu Leonora, la mamma ri li guagliuni. Non imparano niente signora Eleonora! La cristiana mò nun capeva tandu ru talianu, ruspunnivu:  ma quiri signò, comu sendunu na canzona, subbutu si la 'mbaranu; siti vui chi parlati malamentu .

 



Bottoni (120)
Li cirini

 

 

Peppu e Giuguannina facevanu l’amoru ra paricchj tiembu ma si vurevanu sulu ‘nmiezza a ru biu. Nu juornu Giuguannina rissu a Peppu ca sta cosa nun puteva chiù cundinuà: -Tu hè a vunì a casa a parlà cu mamma e pàtrumu- Lu juornu cumbinatu, Peppu si vustivu a duménuca e si prisendavu a la casa ri la guagliotta. Frangiscu e ‘Ndunetta, lu patru e la mamma ri Giuguannina eranu assittati vicinu a lu fuculinu andò nu fucaronu ri ciuppuni e leuna ardevanu na bellezza. Peppu, nu picca scurnusu s’assittavu e prima ri spieà ru pucché ri la visita, pu si fà curaggiu cacciavu na sicaretta e si l’appicciavu, crurennu ri fà bella figura, cu nu cirinu. -Songu vunutu pu v’addummannà, si ngi’aviti piaceru, la manu ri Giuguannina pucché ngi vulimu benu!- -Guagliò- rissu Frangiscu –Tu hè sbagliatu via, tu nun fai benu pucché si troppu sciuponu, cu nu sandanduonu ri sta manera struri nu cirinu pu t’appiccià la sicaretta. Giuguannina nun è pu té-

-Ma nui ngi vulimu benu-

-Tu si ti vù mbennu ru fai a càsuta, a Giuguannina la mbennu i’ si la veru n’ata vota cu té!-

LI CACAGLIUSI

 

Ng'era na vota na guagliotta cacagliosa. Questa mó pu nun si fà scorgi ra lu nnammuratu, nun parlava mai. Stu cristianu si la spusavu! Era na bella figliola e a lu maritu li reva ogni soddisfazionu; ma quistu nun puteva arruvà a sendu la voci ri la miglieru!
Quannu fu nu bellu juornu ngi'accattavu nu paru ri scarpini stritti, stritti. Punzavu: -Mi r'adda rici ca li fannu malu.-
La miglieru si ru fuccavu e nun ghiatavu. Li facevanu malu,l'assivunu ru ciupoddru a li pieri,ma nun cacciavu nu lamiendu.
Ngi feci allora na vesta;e ngi la feci cosu a saccu: li ieva tutta storta,ma nun parlavu. Nu juornu,cu nu maccaturu ngapu e na mashcara nfacci,s'accuvavu arretu a la porta pu la fà shcandà.Puru sta vota nun parlavu.
Natu juornu punzavu: -M'aggia fingi muortu,aggia vuré che dici.- A la matina,la miglieru s'azavu e issu rumanivu tisu,tisu ind'a lu liettu
A l'ottu noni,a ru novu noni! A ru dieci questa lu cumingiavu a cutulìà. Quiru tomu, tomu nun si muveva. Angora cu paricchj lu zunzulìavu: quiru cu l'uocchj chiusi e la vocca aperta trattuneva lu iatu.
La miglieru crurennulu muortu,cumingiavu a chiangi:
- Uh...Uh...Uh...- Pó ri botta si muttivu a alluccà:
- E muottu,è muottu Paccalu! Tumbagnu miu, tumbagnu,cappini titti a palluttà, arretu a la potta fà shcandà, tumbagnu miu com'aggia fà?-
Lu maritu, sundennu st'allucchi, li pigliavu lu malu, e da quiru juornu, cumingiavu a cacaglià.

 

 

LI DUI BUCIARDI

 

Lu 29 ri lugliu, comu ogni annu, si faci la feru ri S.Andoniu. Attuornu a la villa è chjnu ri bangarellu e li patruni, cu la voci abbrucata, la pezza ngimma lu microfanu, vandanu panni e prezzi. La gendu vaci annanzi e arretu strufinannusi unu cu l'atu. A gruppi sani si fermanu, si salutanu e bloccanu lu passaggiu, facci abbruciatu ra lu solu, ngipriatu, cu l'accendu ofandanu, stranisu, parlanu, condanu:  la cummara, Luguiciu, soruta, "Tu es de Nusco?"
Carmela add'accattà quacche maglia, na cannottiera, roi tre tuvagliu e nu musalu.
Roppu fattu lu giru tre botu pu scanaglià li prezzi, si ferma andó nu napulitanu, mai vistu prima, scegli la robba, pó:
-Cumbà, fatti la croci, i' só clienda fissa e ogni annu vengu andó a tè, direttamendu senza passà andó l'ati, mi canusci? T'arricuordi ri me? L'annu scorsu spunnietti chiù di ciendi mila liru!-
-Signó nu r'avita mangu addummannà, v'aggi canusciutu ra lundanu, vui siti na clienda affezionata e vi fazzu nu prezzu prilibbatu.

 

RU CAFE


http://www.mottolino.com/ShowImage.ashx?lang=1&noup=1&file=5861&k=UXq4m

Nu signoru forestieru capitavu ind'a nu barru a Nuscu e addummannavu nu café. La patrona preparavu lu piattinu, lu cucchiarinu, muttivu la tazza sotta la machina, feci scorru ru café, pó prima ri ru servu, pigliavu dui belli cucchiari ri zuccaru e ngi ru muttivu indu.
-Mi scusi signora ma io non prendo il caffè con lo zucchero-
-Ah siendi nui qua accussì ru facimu, si ru buoi ri n'ata manera, va ti ru piglia a n'ata partu-

 

 

 

LA SPARTUTORA RI RU COSCIU

Minuccia faceva l'amoru  cu Frangiscu,ra paricchj tiembu. Nu juornu quistu la ivu a truvà e avivu puru na bona accuglienza. Quannu però la mamma e lu patru ri la guagliotta avevanu ì a arracquà, raccummannavunu Rusinella ri starisi accorta a Minuccia e di nun s'allundanà pu nisciuna raggionu.
La guagliuttella,na ricina r'anni ma assai maliziosa,cundrullava tuttu ru mossu ca li dui nnammurati facevanu. A nu certu pundu scappavu a l'uortu a chiamà lu patru:

-Tatì curri ... curri tatì ... Frangiscu....-
-Che è Rusiné? Che ha fattu Frangiscu?-
-Ha mistu la manu ... a Minuccia ...-
-E parla! Andó la mista la manu?-
-Nmiezzu, nmiezz'a la spartutora ri ru cosciu a Minuccia, curri tatì.-

 

SAND’AMATU

Comba Vicienzu, nu bravu cristianu e nu buonu patru ri famiglia, tuneva na guagliotta chi era fatta bunarella.
Lu cristianu capivu ca quannu la figlia ieva a lu paesu, li guagliuni la guardavanu e allora a la feru ngi’ accattavu nu paru ri scarpini liggieri chi ru pagavu chiù di sei mila liru.
-Michilì i’ vogli ca quannu vai a Nuscu hè a cumbarì e me hè a fà fà bella figura, t’aggi accattatu nu bellu paru ri scarpini e dumenuca chi benu ti ru puoi mettu cu ghi a la messa.-
La guagliotta tutta priata asputtava lu mumendu e quannu fu l’ora assivu ra la casa   e s’abbiavu ngimma Nuscu.
Quannu arruvavu andò nisciuni la vureva punzavu ngapu sua:
-Mo cu stu biu malamendu e chienu ri pishcuni, li scarpini si guastanu e si struppeianu.- Si ru luvavu e si ru muttivu attaccati a lu cuollu. Picca prima r’arruvà a lu paesu na ciundrella si nfulavu ind’a lu peru!
Nun si purdivu r’ànumu, si la tiravu e s’attaccavu lu farzolettu pu stagnà lu sangu po’ ringrazziavu sand’Amatu:
-Grazziu sand’Amà, menu malu ca li scarpini nu ru tuneva a lu peru-

__________________________________________________________________

Nu juornu ngoppa Nuscu a lu mercatu, m'accattai nu paru ri scarpu pursianu. Facennu na prumessa a sand'Amatu rucietti: -Oj sand'Amà ru bì ru scarpu novu, si mi ru fai vurè cu n'annu angora novu ti ru rialu.-
Stu povuru tamarru sfurtunatu, cu n'annu sanu stivu ind'a lu liettu suffunnatu. Sand'Amà, ru bì ru scarpu, ti r'aggi purtatu, facietti la prumessa e la mantengu ma ti ru puozzi goru comu mi n'aggi vistu benu i'....

 

 

LA TRIPPA

Ng’era na vota a Nuscu n’ommunu chi aveva fattu quacche jurnata a zappà e s’aveva abbushcatu nu paru ri milli liru.
A quiri tiembi si fatiava ra la matina a sera, ma ri sordi si ni vurevanu picca, tandi nun tunevanu mangu la massaria e cambavanu cu tutta la famiglia ind’a nu pagliaru.
La carnu si vureva una roi votu a l’annu a ru festu, pu questu st’ommunu cu ru doi mila liru guaragnatu si vuleva accattà nu picca ri carnu.

Quannu trasivu a la chianga vurivu na bella trippa chi nunn’era mangu cara e si l’accattavu. Si la nfulavu sotta a lu mandiellu; tannu s’ausavanu queru mandellu a rota, e mendri turnava a la casa, trasivu ind’a la chiesa pu si sendu la messa.

Quannu lu préutu nghianavu ngimma lu pùrputu pu fa la préruca, si feci la croci e, mangu si r’avessu fatt’a posta, quera ruménuca ngi vunivu ngapu ri parlà ri la mangiatoria.

-Fratelli miei cari, che vita facimu ind’a stu munnu? Punzamu sembu e sulu a mangià e bevu e nun punzamu mai a l’anuma. Ng’é puru lu proverbiu “robba ri mangiatoriu nun si porta a cunfussoriu”
Pucché si fatia? Pu la trippa.
Pucché si fannu tanda sagrificii? Pu la trippa.
Pucché tanda gendu arrobba? Pu la trippa.
Pucché si trarisciunu l’amici? Pu la trippa.
Pucché si mangia tandu? Pu la trippa.
E mendri prurucava pareva ca nzigava cu lu ìrutu sembu quir’ommunu chi tuneva la trippa sott’a lu mandiellu.
Lu puvuriellu si faceva picciulu picciulu e s’accuvava arret’a l’ati pu nun si fa vuré; ma lu préutu parlava sembu ri sta trippa e nu la fineva chiù.
Lu cristianu ca si crureva ca lu préutu ngi l’aveva cu issu, nun s’apeva chiù andò s’aveva accuvà. E quiru chi alluccava ra cimma lu purpitu condr’a sta trippa e lu nzingava cu lu ìrutu.
A nu certu pundu, nun ni putivu chiù, ngi scappavu la pacienzia, aprivu lu mandiellu, cacciavu la trippa chi s’aveva accattatu e la munavu nmiezz’a la chiesa.
-E teccutella la trippa- alluccavu –Na vota mi l’aggi accattata e tu fai sembu quiru cundu- Accussì tuttu ngazzatu si n’assivu ra la chiesa.    

 

LU PARAVISU

Comma Carmela e comma Cungetta eranu roi véruvu e abbitavanu porta a porta. Una tuneva nu figliu masculu e l’ata na figlia fémmuna.
Ru doi cummaru ra quannu li figli eranu picciuli rucevanu sembu: stu criaturu quannu cugnurunu r’amma fa spusà.
Quannu fu lu tiembu cumbinavunu ogni cosa: lu fidanzamendu, lu spusalizziu e lu pranzu. A la fina ri lu banghettu li sposi, tannu nu ng’era lu viaggiu ri nozzu, s’arritiravunu a la camara.
La matina appriessu, appena feci juornu,la sposa sciunnivu a la cucina. La mamma vurennula cu lu mussu, cu na mezza facci l’addummannavu:
-Allora com’è ghiutu?
-Eh com’aveva ì, i’ ra nu latu e issu ra l’atu, songu stata ruscitata tutta la nottu suruta ngimma lu liettu a asputtà ma issu rurmeva e russava, e mò rormu angora.
-Capita, coru ri mamma, capita! Era la prima vota, era stangu.....
La nottu appriessu però fu la stessa canzona; anzi lu maritu si curcavu chiù priestu e s’azavu angora chiù tardu. E la miglieru turnavu a lamundarisi cu la mamma:
-Nun si movu, nun si movu!
La mamma angappavu lu sciallu, si lu muttivu nguollu e ghivu andó la mamma ri lu sposu: -Ma tu a figliutu nun ng’è rittu che adda fà cu la miglieru, o si creru ca lu liettu servu sulu pu dormu?
-A sapé ru sapu- rissu la cummara- armenu creru, tata Ruminucu, la bon’anuma murivu quannu lu guaglionu tuneva sulu cing’anni,ma quaccherunu ngi ra sicuramendu rittu comu si faci cu ru fémmunu.
-A me pari ca nun canosci la via. Nun fazzu pu dici, l’aggi ratu na rosa a figliutu, ngi l’aggi rata sana com’assivu ra la panza mia, ng’eranu tanda chi la vulevanu, povura figlia.
-Cittu comma Carmé nun ti fa sendu ra la gendu si no vannu rucennu ca figliumu nun è buonu! Mo li vau a parlà e sistimanu tuttu.
-Figliu miu, coru ri mamma che aggia sendu? Lu figliu la guardava cu nu parmu r’uocchi sguarrati.
-Pucché nun è tuccatu angora miglieruta?
-E pucché l’aggia tucca? Ruspunnivu lu figliu sfastiriatu. La mamma si sundivu mangà la terra sotta li pieri, po’ si feci curaggiu e allungavu na manu:
-Ma stu cazzu a che ti servu? Tu ngé le a rà a miglieruta, ngé le a nfulà! Hé capitu?
-Ohi ma’ mi vuoi propriu sfottu?
Noni figliu miu, ti ru dicu seriamendu, migliéruta ngi tenu tandu….tuttu ru fémmunu si mmaritanu pu quessu!
-Ma che sfizziu ngi pruvati?
-Fà comu t’aggi rittu e puru tu ngi truovi piaceru. Lu figliu cundinuava a fà la facci ri chi nun capisci.
-Stammi a sendu, fà comu t’aggi rittu ca vai ‘nbaravisu cu tuttu ru scarpu!
La nottu, la mamma pu buré si lu figliu aveva capitu, si curcavu a la stanza vicina, roppu nu picca sundivu n’alluccu:
-Mà oj mà stongu iennu ‘nbaravisu, che bu mannà a dici a tata?

 

 

 


ANDÒ LU DOTTORU

Dottò...dottò m’ha muzzucatu nu canu...
Andò?
Arret’a la chiesa!
No, a che partu ri lu cuorpu?
A la coscia
E ng’e mistu quaccosa ngoppa?
No dottò ...ng’è piaciutu accussì!

 

CHI L’HA PERSU …..lu prusuttu

San Paulu arrubbavu nu prusuttu, si lu schaffavu sott’a lu cappottu e lu purtavu a Gesù Cristu:
-Maestro, guarda aggi truvatu, nu prusuttu-
-Teh- rissu- e chi l’ha persu?
-Eh, mò chi l’ha persu persu!
-No, no –rissu Gesù Cristu- Mittitellu nguollu e gira pu lu paesu alluccanu: “Chi l’ha persu lu prusuttu?”
-Maronna mia! Rissu, e ghivu- Ma quiru che feci? Si l'accuvavu sott’a lu cappottu e giravu lu paesu pu truvà chi l’aveva persu stu prusuttu. Alluccava: -CHI L’HA PERSU- e cittu cittu -lu prusuttu-
Lu patronu nun assivu allora Gesù Cristu mannavu san Pietru chi si lu muttivu nguollu e alluccava. –CHI L’HA PERSU LU PRUSUTTU-
Assivu lu patronu: -Guaglió, i’ nu l’aggi persu, tu me l’he arrubbatu! E li feci nu paliatunu. Povuru sandu Pietru.

 

 

 

 

LA MOSCA E LU VOIU

 

Nmiezz’a nu surcu chi steva tirannu, nu voiu rissu a la mosca chi li steva nguollu:
Uè che fai ddra ngimma?
E la mosca: Embé aramu!

 

 

 

LU CIUCCIU E LU MIERULU

Nu ciucciu sundivu nu miérulu candà. Ngi piacivu tandu st'armunia ca li vunivu lu gulìu ri fà lu candandu.
-Ma che ti mangi- addummannavu a la miérulu- pu candà accussì bellu?-
-Acquariglia! - ruspunnivu lu miérulu.-
E lu ciucciu, asputtannu l'acquariglia, murivu ra la fama.

 


Li sandi

 

A l’auniunu annuala ri li sandi pigliavu parola San Marzanu :
I’ fazzu ru megli pummarolu ri lu munnu.
Pigliavu parola San Remu:
I’ tengu li megli candandi.
Pigliavu parola San Giovese:
I’ fazzu sulu vinu buonu.
Pigliavu parola San Ginnaru:
I’ fazzu ‘nu mìraculu a l’annu.
Pigliavu parola Sand’Amatu:
I’ songu ‘mbustatu a Nuscu e songu amicu ri “Giriachinu ri Mita”
Pigliavu parola Sandu Martinu:
I’ ni fazzu vuré benu a l’affamati.
Pigliavu parola Sandu Vitu:
I’ fazzu mangià li cristiani a shcascia panza.
Pigliavu parola Sand’Aurasi:
I’ songu lu megli vinu ri quist’annu, annanz’a lu barolu e di tutti l’ati vevu tutti li juorni e nun mi ‘mbriacu mai. I’ rongu la filicità a tutti. Costu ‘nu picca caru, ma ni vali la pena e po’ cu ru pinziuni chi pigliati, ri che vi lamundati!